Ξύπνησα ένα όμορφο πρωί. Κι όλες οι αρνητικές μου σκέψεις είχαν χαθεί. Ξύπνησα ένα όμορφο πρωί. Κι ότι έψαχνα μες το μυαλό μου είχε βρεθεί. Ξύπνησα ένα όμορφο πρωί. Κι είχα τόση όρεξη και διάθεση για ζωή. Ξύπνησα ένα όμορφο πρωί. Κι όλα τα μαύρα γίναν άσπρα σε μια τόση δα στιγμή. Έχει ήλιο με βροχή, μα είναι όμορφο πρωί. Σε λίγο αυτός επικρατεί κι είναι γλυκός σαν το κρασί. Θέλω να βγω και να γελάσω. Το κεφάλι μου ψηλά να ανεβάσω, ουρανό να κοιτάξω. Μα είναι τόσο καθαρός που απλώνω χέρια. Θέλω σύννεφα να πιάσω και να τα σχεδιάσω. Θέλω να ακούσεις την καρδιά μου. Είναι τόσο ρυθμική, στήσε αφτί νιώσε το μπάσο. Έτσι λοιπόν σήμερα λέω να δοκιμάσω. Ότι με έκανε η δειλία μέχρι τώρα να χάσω. Το παρελθόν αποτάσσω και παίρνω από τον Δαίδαλο φτερά. Μεταξύ ουρανού και Γης να πετάξω, ο καιρός γαρ εγγύς. Γιατί ένα όμορφο πρωί σαν αναιδής μα αδαής, του πέταξα λάσο.

Έχω μένος, έχω οργή που πρέπει να εκφραστεί. Έτσι γεμίζω τα χαρτιά, έτσι κάνω μουσική. Ανεξέλεγκτος σαν κύμα με ορμή στην ακτή. Σκάω μες την άμμο, ρίχνω κάστρα τώρα γιατί. Δεν μου βγήκαν σε καλό οι συναισθηματισμοί. Φουρτουνιασμένη εποχή, σημαία κυματιστή. Απ΄ το κατάρτι φωνάζουν όπου να 'ναι θα 'ρθει βροχή. Η θάλασσα το να βραχεί όμως δεν θα φοβηθεί. Είμαι θάλασσα, τον εαυτό μου αγκάλιασα. Με απάνθρωπους ανθρώπους ότι σχέσεις είχα πλέον τις χάλασα. Πώς σκέφτονται προσωπικά ποτέ δεν κατάλαβα. Μαζί τους ήμουνα φουρτουνιασμένος. Όμως τώρα καταλάγιασα, κάποιους τους έπνιξα. και κάποιους τους αγκάλιασα. Για τίποτα από τα δύο δεν μετάνιωσα. Γιατί είμαι θάλασσα, θάλασσα είμαι θάλασσα. Γιατί είμαι θάλασσα, θάλασσα είμαι... Θάλασσα. Είμαι θάλασσα, θάλασσα είμαι θάλασσα. Είμαι θάλασσα, θάλασσα είμαι... Μένουνε να με κοιτάνε όσο οι άλλοι. μέσα μου βουτάνε, γιατί κάποιοι με φοβούνται. Γιατί κάποιοι μ' αγαπάνε. Μερικοί με εκμεταλλεύτηκαν, για πλούτη αναζητάνε. Ατλαντίδες, θησαυρούς κυνηγάνε, όμως ξεχνάνε. Στο χέρι μου είναι πόσο βαθιά μπορούν να πάνε. Αν θα ξεχάσουνε κάποια στιγμή να κολυμπάνε. Τους αφήνω να γελάνε. Κι άδεια ναυάγια τους δίνω να μετράνε. Όσο μακριά κι αν πάνε... Είμαι θάλασσα, στο βυθό μου καταστάλαξα. Δεν άλλαξα, βελτιώθηκα και μια πορεία χάραξα. Ερωτεύτηκα γοργόνα, όχι μάγισσα. Το μυαλό μου στροβιλίζει, τώρα μάλιστα. Υποθέτω απ' τα όνειρα τα άπιαστα. Οι γοργόνες μέχρι και αν είσαι θάλασσα. Και εγώ είμαι θάλασσα, θάλασσα. Είμαι θάλασσα...

Από την πρώτη ρε στιγμή που κάναμε μουσική. Αφήσαμε το στίγμα μας σ’ αυτή τη σκηνή. Κι αφού ο κόσμος είναι στρογγυλή φυλακή. Μάθαμε να ζούμε όλοι σ’ ένα κελί. (x2) [Αμετανόητος Δικαστής] Λοιπόν, έχω το κλειδί μα πάλι ζω φυλακισμένος στο κελί. Παιδί μοναχικό που ψάχνει τρόπο για να εκφραστεί. Δείχνει από το 14’ πως το ‘χει βρει. Και σε κάθειρξη ισόβια να έχει αυτοδικαστεί. Μπήκα μέσα πριν με βάλουν αυτοί. Πριν με κάνουν να αμφιβάλω γι’ αυτό που λέμε ζωή. Προτού αρχίσω να ρωτάω μόνο πως και γιατί; Δίχως κάποια απάντηση να με ικανοποιεί. Θωράκισα την λογική μου με την λογική μου. Αφού περιορίζω σε κελί μονίμως το κορμί μου. Κι αν πιστεύουν έτσι ότι χαραμίζω την ζωή μου. Λάθος, πάντα ελεύθερο το πνεύμα κι η ψυχή μου. Νιώθω πιο ασφαλείς στην απομόνωση μου. Μα αν θελήσω στην απόγνωση να φτιάξω την φυγή μου. Τελευταία έξοδος η Ρίτα Χέιγουορθ. Αν είσαι μαζί μου, τότε έλα μαζί μου. Από την πρώτη ρε στιγμή που κάναμε μουσική. Αφήσαμε το στίγμα μας σ’ αυτή τη σκηνή. Κι αφού ο κόσμος είναι στρογγυλή φυλακή. Μάθαμε να ζούμε όλοι σ’ ένα κελί. (x2) [Ex.F] Λοιπόν κλείνομαι σ’ ένα κελί. Μακριά από ότι με στεναχωρεί, μακριά από τον κόσμο αυτό. Που θέλει να με δει πεσμένο, ψυχολογικά φθαρμένο. Και έτσι παραμένω μόνος μου, κρατάω το ηθικό μου σηκωμένο. Το κλειδί καλά κρυμμένο. Το κελί μου escape room από τον Κώστα φτιαγμένο. Οπότε ξέρω ότι άμα θέλω να αποδράσω κάνω απέραντη προσπάθεια. Αλλιώς άμα δεν έχω κίνητρο πάει χαμένο. Δεν με αγγίζει ο κόσμος σας, οπότε μένω στον δικό μου. Σ’ ένα κόσμο όπου δεν ψάχνω να βρω τον εαυτό μου. Είναι κόσμος αληθινός και ας είναι εικονικός. Είναι πιο αφεντικός απ’ τον δικό σας, δυστυχώς. Σας βαρέθηκα, πια έχω κουραστεί. Μοιράζετε μίσος και ψέματα απ’ το βράδυ ως το πρωί. Κι αν μία στις χίλιες να σας επισκεφτώ χρειαστεί. Να είστε σίγουροι ότι δεν θα κρατήσει πολύ. Από την πρώτη ρε στιγμή που κάναμε μουσική. Αφήσαμε το στίγμα μας σ’ αυτή τη σκηνή. Κι αφού ο κόσμος είναι στρογγυλή φυλακή. Μάθαμε να ζούμε όλοι σ’ ένα κελί. (x2)

Γουστάρω hard-κορίλα, γουστάρω ντόμπρα λόγια. Γουστάρω ανθρώπους που’ χουν μπέσα κάνουν καλή ξήγα. Μ’ αρέσουν τα πολλά, μα έμαθα στα λίγα. Δεν βγάζω με το ζόρι φίλε ξίγκι από τη μύγα. Αρχηγός της τελετής, ναι μιας νέας εποχής. Εντός χιπ χοπ σκηνής παίζουν τόσο λίγα στυλς. Γι’ αυτό βγάλε το στυλό σου συγκεντρώσου. Μην είσαι κόπια μίλα από καρδιάς "Δείξε μας τον εαυτό σου". Γέμισε το τετράδιο σου με αλήθειες δεν θέλω δράκους, μάγγισες. Χορτάσαμε απ’ αυτές τις παραμύθες, μπήκες; Κόψτε τις πίπες, εσύ κι οι άλλες κλίκες. Ξέρω μεγαλώσατε στους δρόμους κι είστε αλήτες. Κοιμόσασταν πρωί γιατί γυρνάγατε τις νύχτες. Γύρω γύρω όπως των ρολογιών οι δείκτες. Champions μαλάκα μου αυτοί οι λωποδύτες. Που μια ζωή στο πάτωμα μετράνε τις ήττες; Γουστάρω αυτήν τη φάση πιο πολύ από σένα. Δεν βγάζω απωθημένα, δεν ζω μέσα στο ψέμα. Σ’ αντίθεση με σένα έχω πάντα κρύο αίμα. Λόγια προσεγμένα, ναι ακονισμένη πένα. Στοχεύω κατευθείαν στην Αχίλλειος σου πτέρνα. Σε δυαδική μορφή εισάγω πια τα δεδομένα. Επειδή έτσι γουστάρω τώρα πια δεν θα ρωτάω για κανένα. Και όλοι θα ρωτάνε για μένα

Αφού μπήκα στο χορό ρε θα χορέψω, μου είπανε τα βήματα μου πρέπει να προσέξω. Αν δεν είναι σταθερά αργά ή γρήγορα θα πέσω. Έπρεπε να προστατέψω τα πιστεύω μου να μην τα αθετήσω εκ των έσω. Ο Λόγος είναι ευθύνη. Γι’ αυτό πρόσεχε τι λες κάτι κακό μπορεί να μείνει. Όσοι το πήρανε αψήφιστα δημιούργησαν κτήνη. Ανθρώπους που η οργή και το μίσος για πάντα μέσα τους δεν σβήνει. Κι είναι και εκείνοι που έχουν άποψη που δείχνει στη δικιά μας να συγκλίνει. Ξεγελάνε οι κρετίνοι, γίνανε για λίγη εφήμερη φήμη. Ερμηνευτικά μιλώντας πάντα οι πιο καλή θεατρίνοι. Σας μολύνουνε την μνήμη. Φουσκώνουν τα μυαλά σας λες και τα τροφοδοτούν με κρεατίνη. Οπότε απελπίζομαι, παρ’ όλα αυτά ψυχή τε και σώματι αγωνίζομαι. Ξέρω να κάνω αυτοκριτική δεν βαυκαλίζομαι. Άμα παραπατάω κάπου βασίζομαι. Δέλτα λάμδα δέλτα έχω δύο ζευγάρια ώμους να στηρίζομαι. Όσο σαν μάρτυρες του Ιεχωβά σας προσεγγίζουν. Ναι καλά κατάλαβες και άκουσες. Αυτή είναι η φάση σας, τόση είναι η δράση σας. Αφού καπνίσετε τα δάση σας θα πείτε ότι είμαστε κομπάρσοι σας. Μα άποψη δεν είχατε ποτέ, μια ζωή σας κατευθύνανε αφού έτσι το θέλανε. Όσο μένατε επιμένατε, πρωταγωνιστές μας το παίζατε. Όμως το ξέρουμε καλά και εγώ και εσύ. Πώς πίσω απ’ τη σκηνή εύκαμπτο σύρμα σας κινεί. Είσαστε άθεοι που κάναν προσευχή, τι; Φτηνά τεχνάσματα γουστάρουν μερικοί μερικοί. Ώστε να καταφέρουν να τραβήξουνε την προσοχή. Έπειτα φτου κι απ΄ την αρχή. Γι’ αυτό σε τούτο το σημείο σταματώ την κριτική. Μα κοίτα δεν τα παρατάω. Κάνω πίσω λίγα βήματα, τα λάθη εντοπίζω και τα μελετάω. Έπαψα να κλαίω, τώρα πια μόνο γελάω. Διδάσκοντας μαθαίνω μα τις λέξεις μου μετράω. Αποδεκτό να παραδέχεσαι το άδικο, να το ξανακάνεις απαράδεκτο. Γιατί ο λόγος είναι ευθύνη και μεσουρανεί το αύριο. Είναι ευθύνη και μεσουρανεί το αύριο...

[Αμετανόητος Δικαστής] Από το Μ μέχρι το Σ. Απότομη αλλαγή δεν κάναμε ποτέ σαν σχήμα. Ξέρουμε το έργο, μάθαμε καλά το ποίημα. Όμως δεν αλλάξαμε ούτε μία ρίμα για το χρήμα βλήμα. Η Μόδα είναι μόδα. Είναι γεμάτη από υπερβολές, γεμάτη με μεγάλα λόγια. Οι μισοί χαθήκανε κάποιοι βαστάνε ακόμα. Κι αν πεινάνε στον αγώνα τρώνε χώμα ή γροθιά στο στόμα. Ακόμα δίνω χρώμα μες στην γκρίζα τους εικόνα. Κι αν είναι το μολύβι φίλε εγώ είμαι η γόμα. Βρεθήκανε ανάμεσα από σφυριά κι αμόνια. Για να παραδεχτούνε τόσα χρόνια ότι είναι πιόνια. Πάγωσαν βλέμματα εν’ όψει λεκτικού χειμώνα. Η Πτώση τους αργή σαν σε νιφάδες από χιόνια. Λιώσανε σαν κεριά, ατμοσφαιρικά και αργά. Όπως γίνεται πάντα για κάθε εφήμερη περσόνα. Έι, δεν κάνουμε αστεία. Κάνουμε rap, χαράξαμε μια πορεία. Μηδέν επικοινωνία, βίος και πολιτεία. Ζούμε σε τσιμεντένια ζούγκλα. Παίζουν άγρια θηρία. (x2) [Ex.F] Δεν κάνουμε αστεία, ξηγημένα παύλα και τελεία. Χαράξαμε πορεία και την πήραμε ευθεία. Δεν βάλαμε ποτέ περισπωμένη ούτε οξεία. Κι άμα νιώθεις τι σου λέω, νιώθεις και από ειρωνεία. Ναι, τώρα σκάνε να Μ.Σ θηρία. Όλοι οι υπόλοιποι απλά αλλάζουνε κατηγορία. Και κατηγορία καμία, αν δεν μπορούνε υγεία. Σ’ αυτή την ζούγκλα δεν επιβιώνει η κάθε κυρία. Ναι, δράση κι αντίδραση μαζί καθώς και φάση κι αντίφαση. Όταν πατάμε στη σκηνή. Και εφόσον φαίνεται, δεν κρύβεται, είναι ανιαρή. Με νύχια και με δόντια την κρατάμε ακόμα ζωντανή. Δηλαδή, έχουμε λόξα και γραμμένη τη δόξα. Τα λόγια μας πάντα στηρίζουμε. Κι ας λέμε τόσα όσα δεν καταλαβαίνεις ή και δεν μπορείς να δεχτείς. Είναι Ex.F & Α.Δ και μπροστά μας κανείς. Έι, δεν κάνουμε αστεία. Κάνουμε rap, χαράξαμε μια πορεία. Μηδέν επικοινωνία, βίος και πολιτεία. Ζούμε σε τσιμεντένια ζούγκλα. Παίζουν άγρια θηρία. (x2)

Και αφού ο κόσμος μας γυρνάει συνεχώς, δυστυχώς. Δεν μπορώ να σταματήσω να αναρωτιέμαι πώς; Έπαψε η πρόοδος και επικρατεί ο χαμός. Ένα βήμα μπρος, χίλια πίσω, πως γίνεται πώς; Ξέρω για σένα φαίνομαι ο κακός. Μα για μένα είμαι άκρως άκρως ρεαλιστικός. Κι όσο το παίζεις χαζός ή κουφός. Παλεύω με τον τρόπο τον δικό μου. Να αντιμετωπίζω κάθε δυσάρεστο γεγονός. Μου λες ποιος είναι ο τρόπος αυτός; Γιατί δε λύνεις το πρόβλημα αφού είσαι τόσο σωστός; Δεν αρκεί ένα πολεμιστής πρέπει να γίνουμε στρατός. Να ενώσουμε τα χέρια μας για να φέρουμε πίσω το φως. Ως εκείνη την ημέρα θα χώνω κάθε μέρα. Είμαι ένας ψεύτης και εσείς παρθένες που στάζουν αίμα. Mc’s κάντε όλοι πέρα, το κάνω για εσάς, το κάνω για τον κόσμο. Μα πάνω απ’ όλα το κάνω για εμένα. Το κάνω για εμένα, λίγο χαρτί μια πένα. Έχω απωθημένα, μα τα σβήνω ένα ένα. (x2) Γέφυρα Το κάνω για εμένα, λίγο χαρτί μια πένα. Έχω απωθημένα, μα τα σβήνω ένα ένα. (x2)

[Αμετανόητος Δικαστής] Πάει καιρός που έχει τόση φασαρία. Μας σπάσανε τα τύμπανα και κάψαν τα ηχεία. Αυτά δεν είναι raps, μοιάζουνε με κωμωδία. Που στο IMDb έχει βαθμολογία τρία. Κάνουνε θόρυβο, πουλάνε ειρωνεία. Όσο γράφουμε ιστορία αυτοί γράφαν ιστορία στα θρανία. Έχουν κρύα ερμηνεία και φωνή αστεία. Δίχως μέτρο όσον αφορά τη στιχουργία. Οι ποιητές μας ζουν σ’ αυτή τη κοινωνία. Άρα μεγάλωσαν όπως ο Stan, μέσα στην αλητεία. Δεν ξέρω πια τι πίνουνε φωνάζουν άλλη μία. Μάλλον τους προκαλεί ο Βελζεβούλ την λαιμαργία. Και μας κοιτάνε, θέλουν να μας φάνε. Ζηλεύουνε την θέση μας γι’ αυτό τους κυνηγάμε. Μα όσο τρέχουνε κεφάλι δε γυρνάνε. Γιατί τους πλησιάζουμε δεν ξέρουν που να πάνε. Διαλυθείτε ησύχως, διαλυθείτε ησύχως. Μαζεύτηκε στην φάση μας ο κάθε ηλίθιος. Διαλυθείτε ησύχως, διαλυθείτε ησύχως. Αθάνατοι οι μαλάκες, φιλοσοφική λίθος. [Dexon] Είναι η Blockade ομάδα. Μαζί με Justice Era κουνάμε την Ελλάδα. Οι καλύτεροι στην Πάτρα, όλοι μας ξέρουν μάγκα. Δεν θα έβγαζαν LP μερικοί μερικοί. Αν δεν ήταν ο Dexon να τους βάλει στη σκηνή. Δεν ξέρουν από ραπ, δεν ξέρουν από μπίζνες. Είναι όλοι τους πουτάνες, ας γυρίσουν στις κουζίνες τους. Πάλι τα βάλαν με τους αρχηγούς. Μαζευτήκατε πολλοί κι όλη την πίτα θέλετε. Ένας φτάνει κορυφή κι αυτό όμως δεν το ξέρετε. Rapper θέλετε να λέγεστε, μα δε φαίνεται το τι είθε προφέρεστε. Το παιχνίδι είναι δικό μας, πρέπει να το καταλάβετε. Χάνετε τον καιρό σας με αυτά τα tracks που γράφετε. Εμείς κάνουμε κουμάντο, γυρίστε όλοι στον πάγκο. Αφήστε τον αγώνα για τους πρωταθλητές. Όλο χάνετε απ’ τους διάσημους όπως οι μαχητές! Διαλυθείτε ησύχως, διαλυθείτε ησύχως. Μαζεύτηκε στην φάση μας ο κάθε ηλίθιος. Διαλυθείτε ησύχως, διαλυθείτε ησύχως. Αθάνατοι οι μαλάκες, φιλοσοφική λίθος. (x2)

Σαρκαστικός σαν τον Αρκά, κύκλωσε την διαφορά. Θα σου την τετραγωνίσω για την πλάκα μου απλά. Κάνω όνειρα πολλά τους δίνω σάρκα και οστά. Πληρώνομαι σε ποσοστά αρκεί να τους τα πω σωστά. Είμαι έτη φωτός μπροστά. Ώσπου με το enterprise χάθηκα στο πουθενά. Τρέμουνε στο πλήρωμα διότι βγήκα παγανιά. Θα τους πεθάνω στην τρολιά. Πριν να με προλάβει η διαστημική παγωνιά. Και ούτε οξυγόνο παίζει κι άλλο θέμα στο τραπέζι. Εγώ θα διακτινιστώ. Τους άλλους ποιος τους χέζει; Η Φωνή μου όλο γρέζι δεν αξίζει να χαθώ. Είμαι σπουδαίος raper όλα τα διακωμωδώ. Και τώρα stop. Είμαι στη μηχανή, τώρα πατάω το κουμπί. Γρήγορη μεταφορά σε τοποθεσία γνωστή. Ξάφνου έχω βρεθεί σε τροχιά γύρω από τη Γη. Την ώρα που αντεπίθεση κάνουν οι Αρειανοί. Δίσκοι πολλοί, μα είχα τύχη πολύ. Δεν σε πειράζουν όταν παίζουνε κοινοί γνωστοί. Μου είπαν στον Ex.F χαιρετισμοί, γήινε καλή επιστροφή. Πολλές κυκλοφορίες και όλοι οι δίσκοι σας χρυσοί. Απ’ το στόμα σας στο δικό μου αφτί. Τους είπα δυνατά ώστε παντού να ακουστεί. Ταξιδεύουν τα νέα δίνω για σχόλια τροφή. Θέλω να αντιδρούν σε όλη την υφήλιο άθεοι και πιστοί. Άκυροι φάγανε Χ, κάναν τα πάντα π.χ για τα λεφτά. Όμως τα κέρδη τους δεν φτάναν για να πάρουν ούτε πίτα Κιχί. Όλοι τους κάνουν τον MC. Και εγώ εκεί να τους χορεύω μόνιμα στο ταψί. Έχω καριέρα man ευθεία που δεν κάνει στροφή. Σε πακετώνει σαν ταξί μες την καταρρακτώδης βροχή. Σου φωνάζει δεν σε παίρνω και ας είμαι ταπί. Ει, loser, αγόρασε Ι.Χ. Εγώ έχω στα λόγια πολύ πλάκα. Εσύ, έχεις πλάκα στα δόντια και μονίμως βγάζεις χολή. Με λες αρχίδι σαν τον Χολίδη, τον άφησε για μένα και με βρίζει. Μα είμαι δικαστής μια Νομικού μου αξίζει. Δεν φταίω λοιπόν αν χώνω ρίμες τόσο easy. Που όποια με ακούει με χαριεντίζει. Με θέλουν φίλε όπως οι κινέζοι το ρύζι. Τα πόδια μου πατούν στη Γη και κάθε fan τσιρίζει. Μου λένε ότι κι αν κάνω πως στηρίζει. Συνάμα να βγάλω σόλο μου τα πρήζει. Ζητάει αυτόγραφα μόνιμα, λατρεύει να μ’ αγγίζει. Αυτός είναι ο κόσμος μου κανείς δεν με κερδίζει. Ζωή παραμυθένια ένα ατέλειωτο ταξίδι, οπότε. Κάνε τα λόγια μου εικόνα όσο εγώ τα κάνω πράξεις. Στα μάτια κοίτα με όταν σκέφτεσαι αν μπορείς να με αλλάξεις. Όσο αλά Robin Williams σου λέω την ημέρα να αδράξεις. Βλέπω το κακό γιατί είμαι στις επάλξεις. Ξέρεις δεν μ’ αρέσουν και τόσο οι εντάσεις. Ο νους μου ταξιδεύει όμως προβλέπω αναταράξεις. Χάθηκα δεν ήρθες να με ψάξεις. Είπες τι να κάνω; Και έτσι σου 'ρθε να κράξεις. Τώρα θέλω όμως να πάψεις, έχω να σου πω να μάθεις. Τέλος τα αστεία λόγια κι οι φανταστικές παραστάσεις. Επιστροφή στη Γη, ώρα για ανακατατάξεις.

Τα μάτια μου ανοίγω, Κοιτώ τριγύρω, κοντοστέκομαι λίγο. Είμαι στην έρημο μόνος μου και δεν έχω πως να φύγω. Καίγομαι απ’ τον ήλιο, σιγά σιγά διψάω, δεν θέλω άλλο να μείνω. Νιώθω λες και τράβηξα της γκαντεμιάς τον κλήρο. Θα με λέγανε Mad Max μάγκα μου αν είχα σκύλο. Μα έχω μόνο ζήλο, μήπως θέλετε λίγο; Ήρθα στη rap σκηνή όλους να σας διασύρω. Νιώθετε το πνεύμα μου αν λάβετε το μύρο. Την ώρα που ο διάβολος ήρθε με πειρασμούς εν τη ερήμω. Δείτε με να μην ενδίδω, ακόμα και αν το σκέφτηκα για λίγο. Ντρέπομαι γι’ αυτό μα δεν το κρύβω. Περνάω ένα μικρό τρέλας χρονικό. Μα όχι ακριβώς όπως ο Αύγουστος Κορτώ. Γιατί εγώ το γράφω και έπειτα το ηχογραφώ. Απεγνωσμένα ψάχνω για μια όαση να βρω. Να δροσιστώ, θέλω μια γουλιά νερό. Οι παραισθήσεις έφεραν μπροστά μου έναν γιατρό. Κρατώντας ένα χάπι που έπρεπε να καταπιώ. Κατέληξα ερημίτης σε δωμάτιο λευκό. Τους λέω είμαι καλά μα με φωνάζουνε τρελό. Πρέπει οπωσδήποτε να φύγω από δω. Με τον ζουρλομανδύα αδύνατο να κουνηθώ. Και κάπως έτσι άρχισα ξανά να λειτουργώ.