1. |
Θλιμμένη λογική
03:09
|
|
||
|
Αλλά μένω εκεί, πάνω σε μία πολυθρόνα αναπαυτική. Μέχρι να πέσει ο ήλιος και να ξαναβγεί. Συλλογίζομαι για την θλιμμένη τη λογική. Ένα δάκρυ της στο μάγουλο κυλάει. Βλέπεις πάει καιρός που την θυμάται να γελάει. Νιώθει σαν πικραλίδα την φυσάς κι απλώς σκορπάει. Και είναι δύσκολοι καιροί δεν σταματάει να φυσάει. Όμως δεν τα παρατάει. Από δω και από κει τα κομμάτια της κυνηγάει. Τα βρίσκει, τα κολλάει, της τα ξανά σκορπάει. Και σχεδόν δεν έμεινε κανείς να μην την πολεμάει. Μα σφίγγει τα δόντια της, δες την γερά βαστάει. Σου δίνει την αίσθηση πως έχει πείσμα που κανείς δεν νικάει. Συχνά ως και την ίδια ξεγελάει. Βυθίζεται στην λήθη την αλήθεια να ξεχνάει. Όμως ο καιρός περνάει, οι μνήμες ανασύρονται ξανά σιγά σιγά. Και έτσι αρχίζει να πονάει.
Την βλέπω πανικόβλητα να ψάχνει φυγή.
Άσκοπα γυρνάει και παραληρεί.
Τον εαυτό της έχασε μα πως να τον βρει;
Η ζωή είναι αχάριστη δεν καθοδηγεί.
Το συναίσθημα νικάει όσο κι αν προσπαθεί.
Τι να το κάνω λέει αν κάποιος με θυμηθεί;
Μην αφήνεσαι στην τύχη σου θλιμμένη λογική.
Γίνε πάλι τετράγωνη και μαθηματική.
Ξέρεις φταίω για τον πόνο σου και εγώ. Έστω μ' αυτά τα λόγια θέλω να παραδεχτώ. Πως όταν με συμφέρει ενίοτε σε αγνοώ. Και φυσικά όταν ερωτεύομαι απλά σε ξεχνώ. Όταν συνέρχομαι απορώ πως μπορώ. Χωρίς εσέ συμπεριφέρομαι σαν μωρό. Πέρα από εσένα νιώθω μόνο θυμό. Είμαι στα πρόθυρα της τρέλας και του να εκραγώ. Σιχαίνομαι αυτόν τον άλλο μου εαυτό. Με κάνει να μιλάω άσχημα, να έχω εγωισμό. Να σκέφτομαι μόνο το πως θα κάνω κακό. Κι ας μετανιώνω για αυτό από το πρώτο λεπτό. Ξέρεις θα σ' ήθελα κοινή και ψυχρή. Να ζεις μες το μυαλό μου έτσι για μια ζωή. Δεν θα με ενδιέφερε αν με φώναζαν αντιπαθή. Πόσο μάλλον όταν όλοι δείχνουν τόσο χαζοί. Ως τα βαθιά γεράματα θα είχα υπομονή. Χέρι χέρι στον Αχέρων για να πέσουμε μαζί.
Την βλέπω πανικόβλητα να ψάχνει φυγή.
Άσκοπα γυρνάει και παραληρεί.
Τον εαυτό της έχασε μα πως να τον βρει;
Η ζωή είναι αχάριστη δεν καθοδηγεί.
Το συναίσθημα νικάει όσο κι αν προσπαθεί.
Τι να το κάνω λέει αν κάποιος με θυμηθεί;
Μην αφήνεσαι στην τύχη σου θλιμμένη λογική.
Γίνε πάλι τετράγωνη και μαθηματική. (x2)
|
||||
2. |
|
|||
3. |
|
|||
|
Αλλά μένω εκεί, πάνω σε μία πολυθρόνα αναπαυτική. Μέχρι να πέσει ο ήλιος και να ξαναβγεί. Συλλογίζομαι για την θλιμμένη τη λογική. Ένα δάκρυ της στο μάγουλο κυλάει. Βλέπεις πάει καιρός που την θυμάται να γελάει. Νιώθει σαν πικραλίδα την φυσάς κι απλώς σκορπάει. Και είναι δύσκολοι καιροί δεν σταματάει να φυσάει. Όμως δεν τα παρατάει. Από δω και από κει τα κομμάτια της κυνηγάει. Τα βρίσκει, τα κολλάει, της τα ξανά σκορπάει. Και σχεδόν δεν έμεινε κανείς να μην την πολεμάει. Μα σφίγγει τα δόντια της, δες την γερά βαστάει. Σου δίνει την αίσθηση πως έχει πείσμα που κανείς δεν νικάει. Συχνά ως και την ίδια ξεγελάει. Βυθίζεται στην λήθη την αλήθεια να ξεχνάει. Όμως ο καιρός περνάει, οι μνήμες ανασύρονται ξανά σιγά σιγά. Και έτσι αρχίζει να πονάει.
Την βλέπω πανικόβλητα να ψάχνει φυγή.
Άσκοπα γυρνάει και παραληρεί.
Τον εαυτό της έχασε μα πως να τον βρει;
Η ζωή είναι αχάριστη δεν καθοδηγεί.
Το συναίσθημα νικάει όσο κι αν προσπαθεί.
Τι να το κάνω λέει αν κάποιος με θυμηθεί;
Μην αφήνεσαι στην τύχη σου θλιμμένη λογική.
Γίνε πάλι τετράγωνη και μαθηματική.
Ξέρεις φταίω για τον πόνο σου και εγώ. Έστω μ' αυτά τα λόγια θέλω να παραδεχτώ. Πως όταν με συμφέρει ενίοτε σε αγνοώ. Και φυσικά όταν ερωτεύομαι απλά σε ξεχνώ. Όταν συνέρχομαι απορώ πως μπορώ. Χωρίς εσέ συμπεριφέρομαι σαν μωρό. Πέρα από εσένα νιώθω μόνο θυμό. Είμαι στα πρόθυρα της τρέλας και του να εκραγώ. Σιχαίνομαι αυτόν τον άλλο μου εαυτό. Με κάνει να μιλάω άσχημα, να έχω εγωισμό. Να σκέφτομαι μόνο το πως θα κάνω κακό. Κι ας μετανιώνω για αυτό από το πρώτο λεπτό. Ξέρεις θα σ' ήθελα κοινή και ψυχρή. Να ζεις μες το μυαλό μου έτσι για μια ζωή. Δεν θα με ενδιέφερε αν με φώναζαν αντιπαθή. Πόσο μάλλον όταν όλοι δείχνουν τόσο χαζοί. Ως τα βαθιά γεράματα θα είχα υπομονή. Χέρι χέρι στον Αχέρων για να πέσουμε μαζί.
Την βλέπω πανικόβλητα να ψάχνει φυγή.
Άσκοπα γυρνάει και παραληρεί.
Τον εαυτό της έχασε μα πως να τον βρει;
Η ζωή είναι αχάριστη δεν καθοδηγεί.
Το συναίσθημα νικάει όσο κι αν προσπαθεί.
Τι να το κάνω λέει αν κάποιος με θυμηθεί;
Μην αφήνεσαι στην τύχη σου θλιμμένη λογική.
Γίνε πάλι τετράγωνη και μαθηματική. (x2)
|
||||
If you like Αμετανόητος Δικαστής, you may also like:
London-born, Brooklyn-based producer Jon Phonics unleashes his latest beat tape masterpiece bursting with layered, jazzy productions.
go to album
Produced on the MPC1000, “Nosthaigia” documents time spent in Thailand via regional music. Available here in an exclusive color vinyl.
go to album
The rapper’s latest marries the sounds of Southern rap music to the frenetic pulse of UK rave.
go to album
featured on Bandcamp Radio Apr 23, 2024
go to album
walked off into the distance
by art test
featured on Bandcamp Radio Apr 23, 2024
go to album
Mum, Pray for Your Son
by Oscar #Worldpeace
UK rapper and composer Oscar reconnects with his youth on a sleek, diaristic LP influenced by ’90s hip-hop and '00s R&B.
go to album
featured on Bandcamp Radio Apr 19, 2024
go to album
