Αφού κέρδισα εμπιστοσύνη απ' τους γιατρούς. Με απάλλαξαν από δύο-τρεις περιορισμούς. Φυσικά και δεν υπέκυψα στους τόσους πειρασμούς. Γιατί αυτά είναι δολώματα μόνο για χθεσινούς. Αν δεν κάνω λάθος, μας περνάνε για τρελούς. Άρα πως να την πατήσω από παγίδες για χαζούς; Πιθανόν για να τα λέω όλα αυτά θα με ακούς. Αφού ηχογραφώ τις σκέψεις μου είμαι απ' τους τυχερούς. Κλείνω την παρένθεση, επιστρέφουμε στο story. Όπου με είχανε δεμένο, ήμουν ζωηρό αγόρι. Οπότε απλά ηρέμησα είπα ταπεινά συγνώμη. Σιγά σιγά και σταθερά τους άλλαζα την γνώμη. Μειώσανε τα χάπια, πήραν το ζουρλομανδύα. Και εγώ έψαχνα υπομονετικά μια ευκαιρία. Την οποία βρήκα μία μέρα πολύ κρύα. Θυμάμαι πως καθόμουν ήσυχα σε μια γωνία. Ένας απ' τους τρόφιμους τρελάθηκε τελείως. Άρχισε να μας φωνάζει ότι είναι ένας γελοίος. Ξεσήκωνε τους γύρω του μονίμως σαν αχρείος. Ώσπου χάθηκε ο έλεγχος πλέον νομίζω πλήρως. Και λέω ότι νομίζω γιατί είχα φύγει ήδη. Όσο αυτοί το βλέπαν σαν παιχνίδι. Έλεγα από μέσα μου έχε γεια, καλό ταξίδι. Μη με πιάσουνε ευχόμουν αυτοί οι ασπροφορεμένοι σκύλοι. Σε μία από τις πτέρυγες με κάναν τσακωτό. Όλα καλά όμως γιατί κλειδιά, στολή θα χρειαστώ. Τώρα κοιμούνται γυμνοί με σφουγγαρίστρες και κουβάδες. Πιστεύω ωσότου βαρεθούνε πως θα με ψάχνουν για βδομάδες. Και βδομάδες και βδομάδες... Adios κουφάλες!

Αν είμαι Β' ράπερ φώναζε με Campbell Bruce. Campbell Bruce... Άσε κάτω τα camel, άσε κάτω το kush. Θέλω να έχεις καθαρό μυαλό όταν μ' ακούς. Δεν μου αρέσουν τα κους κους, μ' αρέσει το κουσκούς. Έχω ειρηνικές διαθέσεις, όχι όπως ο Bush. Με βλέπει η γκόμενα σου και χαϊδεύει τους λοβούς. Δεν θέλω cascadeur, η φάση μου είναι Tom Cruise. Πάρε έναν δίσκο μου καργιόλη Ebenezer Scrooge. Όσο ισορροπώ σε τρέλας / λογικής δοκούς. Δεν σε γουστάρω και η παρέα μου φωνάζει <<ουστ>>. Παρεμβολές, οι λέξεις καταλήγουνε σε ΟΥΣ. Και αν σε κουράσανε σε βάζω στους περαστικούς. Παρ' όλα αυτά αν είσαι ακόμα εδώ. Μόλις άλλαξα κατάληξη για πάρτι σου bro. Τελειώνει το κουπλέ, τι άλλο θέλεις να πω; Α, κάτσε να σκεφτώ ένα ρεφρέν δυνατό. Είμαι ακόμα καλά, είμαι ακόμα καλά Κι αν δεν κατάλαβες, το γράφω λέω ειρωνικά Είμαι ακόμα καλά, είμαι ακόμα καλά Αγάπησα τη ραπ και έχω πάθει ζημιά Είμαι ακόμα καλά, είμαι ακόμα καλά Αργά τα ζα, όλοι μιλάνε πλέον τόσο πεζά Είμαι ακόμα καλά, είμαι ακόμα καλά Αρκεί να δεις τα πράγματα απ' τη δικιά μου σκοπιά. Πάλι ζουρλομανδύα; άσε το χάπι θεία. Βρίζω ξανά τα θεία, μου φταίει η κοινωνία. Μία ζωή ζω μια ζωή μέσα στην αδικία. Ακόμα παίζουνε στην πιάτσα άγρια θηρία. Τους βλέπω ψάχνονται, γουστάρουνε για φασαρία. Δεν δίνω σημασία, πάλι τσιμπάνε τρία. Θέλανε δόξα από πάντα και κυριαρχία. Μα είναι μινάρες τα παιδιά, τους τρώει η μαλακία. Φαντάσου έσβησα ένα γράμμα και το πήραν κατά γράμμα. Αν μιλούσα σοβαρά θα το είχες πιάσει στάνταρ. Τα mixtapes για εμένα είναι προπόνηση. Είναι σαν να ψάχνω τον Ιούδα μου για λίγη εκτόνωση. Παράκληση, να με προδώσει πριν την αποφώνηση. Όσο ραπάρω ακόμα, όσο βρίσκομαι στην πώρωση. Κι αφού ξεκαθαρίσαμε πια την όλη υπόθεση. Αυτό είναι το cd ενός τρελού, καλή ακρόαση. Είμαι ακόμα καλά, είμαι ακόμα καλά Κι αν δεν κατάλαβες, το γράφω λέω ειρωνικά Είμαι ακόμα καλά, είμαι ακόμα καλά Αγάπησα τη ραπ και έχω πάθει ζημιά Είμαι ακόμα καλά, είμαι ακόμα καλά Αργά τα ζα, όλοι μιλάνε πλέον τόσο πεζά Είμαι ακόμα καλά, είμαι ακόμα καλά Αρκεί να δεις τα πράγματα απ' τη δικιά μου σκοπιά. (x2)

Ηχογραφούμε σε ντουλάπα με κουβέρτες. Λέμε αυτά που θέλουμε όχι κοφτές κουβέντες. Πληρώνουμε τα χρέη μας γιατί είμαστε λεβέντες. Και διώχνουμε απ΄τη φάση τους επίμονους λεκέδες. Όταν φτάσει πια το πλήρωμα του χρόνου. Θα 'χω κάτι να αφήσω πέρα απ΄τον εγωισμό μου. Αγνή αγάπη γύρω από κάθε τι δικό μου. Και η μουσική μέχρι το τέλος αναλγητικό μου. Ξέρεις τι εκπροσωπώ, ξέρεις τι εκπροσωπώ; Αν δεν ξέρεις είμαι εδώ για να σου πω. Ρητορικά ρωτάω, όπως και να ΄χει θα σου πω. Όπως και να ΄χει είμαι εδώ για να σου πω. (x2) Ανάμεσα σε τόσους άλλους. Αντιπροσωπεύω ένα κίνημα που φράξαν με πασσάλους. Τα εμπόδια μας κάναν δυνατούς και πιο μεγάλους. Κι ας γέμιζαν τα χέρια μας συνέχεια με κάλους. Παρά τις όποιες δυσκολίες δεν χάσαμε τον στόχο μας. Δεν αλλάξαμε ασχολίες. Από το ξεκίνημα ίδια raps, ίδιες φιλίες. Από το ξεκίνημα ίδια raps και ανησυχίες. Ξέρεις τι εκπροσωπώ, ξέρεις τι εκπροσωπώ; Αν δεν ξέρεις είμαι εδώ για να σου πω. Ρητορικά ρωτάω, όπως και να ΄χει θα σου πω. Όπως και να ΄χει είμαι εδώ για να σου πω. (x2) Είμαστε η μελλοντική παλιά σχολή. Ευτυχώς που έχουμε ιδανικά και ψυχή. Αγνοήσαμε τι λέγαν μερικοί μερικοί. Ήταν παιδάκια που χαθήκανε εν μία νυκτί. Ο εχθρός καραδοκεί θα στέκει πάντα εκεί. Είναι ατέρμονος ο πόλεμος έτσι είν' η ζωή. Οπλίζουμε μικρόφωνα πάνω στην σκηνή. Γίναμε φύλακες με μόνιμη αποστολή. Ξέρεις τι εκπροσωπώ, ξέρεις τι εκπροσωπώ; Αν δεν ξέρεις είμαι εδώ για να σου πω. Ρητορικά ρωτάω, όπως και να ΄χει θα σου πω. Όπως και να ΄χει είμαι ήμουν εδώ για να σου πω. (x2)

- Ποιος; - Ποιος μπορεί να ακολουθήσει την πένα μου; Ποιος γράφει όπως εγώ, ποιος έχει το βλέμμα μου; Αυτό είναι το θέμα μου και ξέρεις που το πάω. Αφού λες πως το αγαπάς και ξέρω πως το αγαπάω. Όλα φαντάζουνε δυσοίωνα, μα νιώθω φωτεινός. Πιο φωτεινός κι απ' το νεφέλωμα του Ωρίωνα. Του Ποσειδώνα πέταξα την τρίαινα. Άρα γάμησε το χτες, ζούμε στο σήμερα. Παίζουνε αληθινά προβλήματα. Και εκτός αυτού, πρέπει να γίνει ξεσκαρτάρισμα. Δεν φτάνει απλά να λες πως έχεις κάπου, κάποιο χάρισμα. Στο πα απ' το ξεκαθάρισμα, βρωμάει αχαριστία. Γι' αυτό ήρθα για καθάρισμα, πολύ rap σουλατσάρισμα. Θέλω να δω ξανά mc' s με νεύρο. Μα είστε ''Αχ κοίτα ένα βάθρο, θέλω αμέσως να ανέβω''. Μάλλον θέλετε καλάμι, δε σας καταλαβαίνω. Έχω μέσα μου απ' την αρχή το τέμπο. Ας ήμουν άπειρος και ας μην πάταγα στο μέτρο. Μία συμβουλή, αν δεν το νιώθεις άνθρωπε, απλά παράτησε το. Δε το παίζω ο καλύτερος γιατί απλά δεν είμαι. Μα κάνω το σωστό, αυτό έχει σημασία φίλε. Γι' αυτό ρωτάω ποιος, όταν ρωτάω ποιος; Ψάχνω ανθρώπους για να μεγαλώσουμε το φως. (x2) Ποιος; Ποιος; Ποιος; - Lost verse #1 - Ει, είμαστε νέα παιδιά. Έχουμε στόχους κι όνειρα για να το πάμε ψηλά. Μα τη ψυχή μου εγώ δεν την πουλάω στο σατανά. Αν είναι να πετύχω κάπου θα το κάνω σωστά. Είμαι από την γενιά του λέω αλλά δεν κάνω πολλά. Με ενοχλούν τόσα γύρω, μα δεν βγάζω μιλιά. Μην περιμένεις να αλλάξουν όλα τόσο απλά. Και πριν πουλήσεις τα ιδανικά σου σκέψου διπλά. Αχα, αυτός ο κόσμος έχει τόση βρωμιά. Πια τα λάθη του μας φαίνονται φυσιολογικά. Το έδαφος είναι νεκρό μα πάμε για την σπορά. Στο σκαρί μας θα διακρίνεις πλέον μόνο φθορά. Κόποις κτώνται λένε όλοι τους για τα αγαθά. Όπως ο τζίτζικας όμως λατρεύουν την τεμπελιά. Θα μετανιώσουν αλλά τότε μάλλον θα 'ναι αργά. Γιατί η ελπίδα αιωρείται στο σύμπαν σποραδικά.

Κάθε τρεις και λίγο μάγκα, έρχομαι ξανά Είτε στα ηχεία σου, είτε στα ακουστικά. (x2) Από όταν με θυμάμαι κάνω μόνο λάθη. Οι επιλογές μου με τρυπάνε σαν αγκάθι. Η ζωή μου φίλε αν είχε τίτλο κάτι. Μάλλον θα' ταν ''Του Α.Δ Τα Πάθη''. Δεν με ξέρεις μη μου λες πως υπερβάλω. Και δε το λέω για να βγω από πάνω. Στάνταρ το ξέρω ότι υπάρχουν και χειρότερα. Όμως το ένα ξες δεν αναιρεί το άλλο. Παρ' όλα αυτά δεν θα άλλαζα αν μπορούσα τίποτα. Ίσως τα λόγια μου να μοιάζουν τώρα ύποπτα. Μα σε παρακαλώ μην με κοιτάς καχύποπτα. Πέρα απ' τα λάθη έκανα και ένα σωστό. Διάλεξα την μουσική συνοδοιπόρο μου. Κάθε μέρα να βαδίζουμε μαζί (αχα). Γεμίζει τα κενά μέσα στον χώρο μου. Ναι, μου δίνει ζωή. Κάθε τρεις και λίγο μάγκα, έρχομαι ξανά Είτε στα ηχεία σου, είτε στα ακουστικά. (x2) Αν το ρεφρέν εδώ σου μοιάζει για απειλή. Μάλλον θα έκανες λάθος επιλογή. Απλά αγνόησε με και μην βγάζεις χολή. Στην τελική εγώ δεν τρώω κανενός το ψωμί. Δεν σ' αρέσει η μουσική μου, η άποψη σου δεκτή. Γιατί να τσακωνόμαστε και να' μαστε εχθροί; Άσε με να λέω αυτά που θέλω. Κι ας επαναλαμβάνομαι σαν πρότυπο μοντέλο στο μπουρδέλο. Αν πρόδιδα αυτά που αγαπάω ένα μόνο ξέρω. Θα αυτοκτονούσα από τις τύψεις μου σαν τον Οθέλο. Είσαι ελεύθερος να πεις μας τα 'παν κι άλλοι. Μα ο χρόνος θα μας δείξει αν είμαι αλάνι ή ρεμάλι. Ο Λόγος είναι ευθύνη, ο MC δεν υπερβάλει. Μάλλον είναι ημίτρελος, κάπου χάνει. Μα με λίγο χαρτί και μελάνι. Γίνεται θεός που πάλι θαύματα κάνει. Κάθε τρεις και λίγο μάγκα, έρχομαι ξανά Είτε στα ηχεία σου, είτε στα ακουστικά. (x2)

[Αμετανόητος Δικαστής] Είμαι όσα έχω κάνει. Λέγανε δεν το χει όταν πιάνει το μικρόφωνο τα χάνει. Μα τους γράφω ότι και να λένε εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Κι άμα θέλουνε ας έρθουνε για να τα πούμε πάλι. Είναι γνωστό πως θα πεθάνω άγνωστος. Όπως είναι γνωστό πως ήξερα πολλά κι ας ήμουν πάντα αδιάβαστος. Δεν είμαι ένας αγράμματος. Ίσως μόνο λίγο, λέω λίγο απροσάρμοστος. Πάντα με κρίνανε, υψώνανε το δάχτυλο με δείχνανε. Ποτέ δεν με γνωρίζανε. Προκατειλημμένα νομίζανε, ότι κι αν νομίζανε. Εγώ τους αγαπάω κι ας γνωρίζω πως με βρίζανε. Ξέρω ελπίζανε να κάνω αλλιώς. Όμως πιστός σ' αυτό που κάνω δεν θα μείνω εκτός. Στα συναισθήματα δεν ήμουνα ποτέ μου φτωχός. Ψυχικά ζω πάντα έντονα είναι γεγονός. Αμετανόητος όπως ο Σιδηρόπουλος. Πάντα ξεροκέφαλος όμως πότε ανόητος. Στα γραπτά δυσνόητος ή άλλοτε απλά ευκολονόητος. Πηγαίνω στα τυφλά, άρα είμαι αμερόληπτος. Πιστεύω στην δικαιοσύνη. Είναι η εποχή της τώρα ότι και να γίνει. Από όσα έχω κάνει κάτι μικρό να μείνει. Θα είμαι πάντα εδώ. Η μουσική μου, η φωνή μου δε θα φθίνει. Είμαι, είσαι όλα όσα έχουμε κάνει Σήκωσε το κεφάλι, μη τα παρατάς και πάμε πάλι. (x2) [Dexon] Αν θυμάσαι καλά, το 2009, σου ‘πα για πρώτη φορά γύρνα σελίδα απ’ αυτά. Δέκα χρόνια μετά, γύρνα σελίδα ξανά. Ό,τι κι αν πήγε στραβά, ποτέ κανείς δε χάνει. Είτε λάθη, είτε όχι, είναι όσα έχω κάνει. Πάμε παρακάτω, ένα βήμα τη φορά. Μάθε να μην πέφτεις κάτω, το κεφάλι ψηλά. Βρίσκεις φθηνά εργατικά, μα τα νοίκια ακριβά. Άκου προσεχτικά, τύχη χωρίς φτερά. Δε θ’ αλλάξω τη ζωή μου με τα περιοδικά. Αλλάζει μόνο η μόδα, γυρίζει είναι ρόδα. Έχω κάνει μουσική, μιλάν τα γεγονότα. Τα lives, τα cd, αφίσες πίσω απ’ την πόρτα. Ηχογραφήσεις στο δωμάτιο και παιδικές φωνές. Για να βγει ο πρώτος δίσκος οι δυσκολίες πολλές. Ποτέ όμως δεν βιάστηκα πράγματα να κάνω. Ποτέ μου δεν κουράστηκα, η αγάπη είναι πιο πάνω. Κάτι ξέρουν όσοι λένε ότι όποιος βιάζεται σκοντάφτει. Άκου την καρδιά σου τι έχει πραγματικά ανάγκη. Η ζωή είναι γλυκιά σαν σταγόνες μαυροδάφνης. Κάνε άλματα αργά σαν να είσαι αστροναύτης. Είμαι, είσαι όλα όσα έχουμε κάνει Σήκωσε το κεφάλι, μη τα παρατάς και πάμε πάλι. (x4)

- Covid-19 - Γαμώ τα πρέπει και τα θέλω τους. Τα όχι και τα μη. Ας μας αφήσουν(ε) ελεύθερους έστω για μια στιγμή. Γελοίοι περιορισμοί, αναίτια αναταραχή. Όπως του Μπέζου η περίπτωση τους είναι κλινική. Δεν έχουμε υπομονή. Κουνάμε ουρά σαν το σκυλί. Θέλουμε βόλτα σαν τρελοί. Μια χειραψία επική. Το ζούμε φάση φυλακή. Φερόμαστε σαν στωικοί. Φέρνουνε την καταστροφή. Γράφω ακόμα μια στροφή. Γιατί κοντεύει να μου στρίψει (x3). Κι αυτό το κράτος φίλε μου δεν βρίσκει μία λύση. - Lost verse #2 - Θα 'θελα να 'μαι πολυτάλαντος. Μπακαρού Μπανζάι. Δίνω μορφή στις σκέψεις μου όπως ο Μιγιάγκι στα μπονσάι. Όταν θυμώνω δεν μου πάει. Μα πάντα κάποιος θα βρεθεί γαμώτη να μου τη χαλάει. Ζωή γεμάτη αναποδιές που δύσκολα κυλάει. Με βλέμμα αδέσποτου σκυλιού. Μόνο κοιτάει δε μιλάει. Αν θέλει να σε φάει, να ξέρεις θα σε φάει. Είναι λαγωνικό, ξέρει να κυνηγάει. Όσα σου λέω ακούγονται sci-fi. Κάθε μαλάκας κονομάει κι η δικιά σου με κοιτάει. Γιατί βλέπεις βλέπει ποιος θα 'θελε να τη κρατάει. Μέσα στην αγκαλιά του, μέσα, γλυκά να τη φιλάει. Τώρα όσο χρήμα κι αν μετράς. Το χρήμα δε μετράει. Στο λαιμό νιώθεις το κρίμα. Κι η αλήθεια όπως ξέρεις πονάει. Δες, ο χρόνος κυλάει. Δες. Μεσαίο δάχτυλο στο ψέμα που μας κυβερνάει. Αυτά τα λόγια τους γαζώνουν αιφνίδια σαν drive by. Βλέπεις δεν πάμε όπου το ρεύμα θέλει να μας πάει. Κι αν ρωτάς, όχι δεν είμαστε πράοι. Είμαστε οξύθυμοι και τσαμπουκάδες όπως ο Ποπάυ.

Λοιπόν βγαίνω από το σπίτι περπατώντας αργά. Κόβω κίνηση κοιτώντας δεξιά αριστερά. Βλέπω μπάτσους στη γωνία και περιπολικά. Μα προσπερνάω, λέω δε με νοιάζει πραγματικά. Διασχίζοντας το πεζοδρόμιο μιας πλατείας. Τα πλακάκια μοιάζουν με σκυλί Δαλματίας. Λίγο πιο πέρα σε μια στάση αστικής συγκοινωνίας. Ένας φωνάζει στο τηλέφωνο, είμαι επαγγελματίας. Ποιος τους ξέρει, όλοι είναι μουτρωμένοι. Μόνο βιάζονται, κανείς τους δεν μπορεί να περιμένει. Φυλλάδιο απ' τη κοπέλα ούτε ένας δε παίρνει. Λες και σας στοιχίζει ψηλομύτηδες γαμημένοι. Γύρω μικροπωλητές, επαίτες, πρεζάκια. Μα και κάτι κάγκουρες με πειραγμένα μηχανάκια. Που τους κάνουν νάζι μισό-ντυμένα κοριτσάκια. Από γενιά σε γενιά, μεγαλώνει η κατάντια. Ένας οδηγός πιο κάτω αμέριμνα προχωράει. Παίζει με το ράδιο, μα το φανάρι δεν κοιτάει... Έχει κίνηση στους δρόμους, περπατάνε γοργά Βλέπω πρόσωπα περίεργα, χαμογελαστά Μα και χλωμά που αναζητάνε μοναχά ζεστασιά Κι ίσως να θέλουνε να βρούνε και λίγη συντροφιά Έχει κίνηση στους δρόμους, όλοι λένε πολλά Η οχλοβοή με έχει κουράσει νιώθω πραγματικά Βλέπω τα πλήθη να κινούνται μόνιμα στατικά Ζούνε εις βάρος μας με πείσμα, συστηματικά. Ακούω συνθήματα, βλέπω μηνύματα. Κάνουν πορεία μα θα λύσουν τα προβλήματα; Δεν βλέπω ορίζοντα, όλα δυσοίωνα. Και κάποιοι είναι ακόμα έρμαια για χρήματα. Tόσα παθήματα, ζωής μαθήματα. Μείναμε ίδιοι από το χτες μέχρι το σήμερα. Θύτες ή θύματα; Τόσα ερωτήματα. Περπατώντας χάθηκα στα συναισθήματα. Στο προποτζίδικο ακούω φασαρία. Έχει ντέρμπι και στοιχηματίζουν όλοι μ' αγωνία. Να φανατιστούν με κάτι θέλουν πάση θυσία. Δεν ξέρουν να αγαπάνε όποτε χάνουν την ουσία. Προχωράω δίχως κάποιο προορισμό. Τους γύρω μου απλά παρατηρώ. Σκέφτομαι και νοσταλγώ. Προχωράω απλά μέχρι να βαρεθώ. Και να τραβήξω βήμα-βήμα πλέον για τον γυρισμό. Στο μεταξύ έχω πεινάσει σαν τρελός. Όποτε κατευθύνομαι για φαγητό ολοταχώς. Ευτυχώς δεν έχει κόσμο, παραγγέλνω αμέσως. Μα το πάει για βροχή όποτε φεύγω σβέλτος. Λίγα λεπτά μετά με σάντουιτς απ' το Ρήγα διασχίζω την Ρήγα. Στο έδαφος βλέπω να περπατάει βιαστικά μια κατσαρίδα. Ενώ παράλληλα ακούω αστραπές, μάλλον θα φέρει καταιγίδα. Γεμάτοι κάδοι ξέχειλοι από σκουπίδια. Και παιχνίδια από μία πιθανόν χαμένη παιδική ηλικία. Δεν έχει σημασία, ζούμε γρήγορους ρυθμούς. Χωρίς να βάζουμε τελεία. Έχει κίνηση στους δρόμους, περπατάνε γοργά Βλέπω πρόσωπα περίεργα, χαμογελαστά Μα και χλωμά που αναζητάνε μοναχά ζεστασιά Κι ίσως να θέλουνε να βρούνε και λίγη συντροφιά Έχει κίνηση στους δρόμους, όλοι λένε πολλά Η οχλοβοή με έχει κουράσει νιώθω πραγματικά Βλέπω τα πλήθη να κινούνται μόνιμα στατικά Ζούνε εις βάρος μας με πείσμα, συστηματικά.

Πάγος στο ποτήρι, διψασμένα χείλη Η γαμημένη μέρα πια δεν λέει να φύγει Πάγος στο ποτήρι, διψασμένα χείλη Πίνω για να ξεχάσω πια ότι έχει απομείνει. Ο διάβολος με βασανίζει, το μυαλό μου τριβελίζει. Κάνω άσχημες σκέψεις νιώθω όταν με αγγίζει. Συνείδηση στο μετερίζι, μα και πάλι με κερδίζει. Δεν ξέρω τι κάνω, η απόγνωση με τριγυρίζει. Γουλιά στη γουλιά, όλο και πιο θολή η ματιά. Τώρα δεν σκέφτομαι πολλά, μα όσα σκέφτομαι. Είναι αρκετά για να με κάνουνε να νιώσω καλά. Και κάπου εκεί χάνω την μπάλα φίλε τόσο απλά. Δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη, κάθε σταγόνα έλξη. Η ώρα είναι 2:00, άρα ακόμα αργεί να φέξει. Η ζωή μ' έχει πλανέψει με γλυκόπικρη γεύση. Το μυαλό μου τα 'χει παίξει και δεν ξέρω αν θα αντέξει. Πάγος στο ποτήρι, διψασμένα χείλη Η γαμημένη μέρα πια δεν λέει να φύγει Πάγος στο ποτήρι, διψασμένα χείλη Πίνω για να ξεχάσω πια ότι έχει απομείνει. Η χαρά μου έγινε λύπη, κι αναμένω να γυρίσει. Αν είμαι τυχερός θα επιβιώσω στη φρίκη. Η πίστη μου εγκαταλείπει, ενώ απόψε νιώθω ρίγη. Στο μυαλό μου το refill φαντάζει πλέον μόνη λύση. Πάγος στο ποτήρι, διψασμένα χείλη Η γαμημένη μέρα πια δεν λέει να φύγει Πάγος στο ποτήρι, διψασμένα χείλη Πίνω για να ξεχάσω πια ότι έχει απομείνει. (x2)

- Είναι όμορφη βραδιά - Είναι όμορφη βραδιά, επικρατεί σιγαλιά Είναι όμορφη βραδιά, στον ουρανό ξαστεριά Είναι όμορφη βραδιά, πλέον φυσά απαλά Είναι όμορφη βραδιά, αγαλλιάζει η καρδιά Απόψε αποβάλω το στρες. Είναι όμορφη βραδιά, εσύ γιατί άλλο λες; Βάζω ακουστικά στα αφτιά μου μ' απαλές μουσικές. Ταξιδεύω σ' άλλους κόσμους, αστρικές προβολές. Ίσως διαβάσω το βιβλίο που εδώ και καιρό. Έχω αφήσει στη γωνία και έχει μείνει μισό. Ίσως γράψω μία - δύο ρίμες, κάποιον προβληματισμό. Ενώ θα κάνω όνειρα για ένα μέλλον λαμπρό. Προτού, κλείσω τα μάτια μου για να κοιμηθώ. Πριν να, φύγει η ώρα μου και ξημερωθώ. Αφού, κλείσω τα μάτια μου για να κοιμηθώ. Θα ονειρευτό ότι ξυπνώ ένα όμορφο πρωινό. - Σώθηκα - Θέλω τόσο καιρό να πω κάτι σημαντικό. Υλικό κοινό, κοινό δεν δίνουμε, το εννοώ. Το μήνυμα που στέλνουμε είναι χρεωστικό. Έχει περιεχόμενο δεν είναι κενό. Μπορώ να πω δίνω ρυθμό, τροφή για προβληματισμό. Με λυρισμό σκέτο εθισμό, συνέχεια θέλουν υλικό. Δεν φταις εσύ, δεν φταίω εγώ, μα ποιόν κατηγορώ; Αφού αυτό είναι το ζητούμενο του δικαστή ρε bro. Ναι, για την αλήθεια που πιστεύουν τα μουνόπανα. Έσκασα και έδειξα πως γίνεται πρωτότυπα. Γάμησε τα πρότυπα, όλα μοιάζουν όμοια. Εγώ κι ο Γιάννης δείξαμε το τι θα πει ποιότητα. Η ελληνική πραγματικότητα, ζει στα στερεότυπα. Παράξενη η ανθρωπότητα. Εγώ και το χιπ χοπ μία ολότητα, επιτέλους σώθηκα. (x2)