Λοιπόν βγαίνω από το σπίτι περπατώντας αργά. Κόβω κίνηση κοιτώντας δεξιά αριστερά. Βλέπω μπάτσους στη γωνία και περιπολικά. Μα προσπερνάω, λέω δε με νοιάζει πραγματικά. Διασχίζοντας το πεζοδρόμιο μιας πλατείας. Τα πλακάκια μοιάζουν με σκυλί Δαλματίας. Λίγο πιο πέρα σε μια στάση αστικής συγκοινωνίας. Ένας φωνάζει στο τηλέφωνο, είμαι επαγγελματίας. Ποιος τους ξέρει, όλοι είναι μουτρωμένοι. Μόνο βιάζονται, κανείς τους δεν μπορεί να περιμένει. Φυλλάδιο απ' τη κοπέλα ούτε ένας δε παίρνει. Λες και σας στοιχίζει ψηλομύτηδες γαμημένοι. Γύρω μικροπωλητές, επαίτες, πρεζάκια. Μα και κάτι κάγκουρες με πειραγμένα μηχανάκια. Που τους κάνουν νάζι μισό-ντυμένα κοριτσάκια. Από γενιά σε γενιά, μεγαλώνει η κατάντια. Ένας οδηγός πιο κάτω αμέριμνα προχωράει. Παίζει με το ράδιο, μα το φανάρι δεν κοιτάει...

Έχει κίνηση στους δρόμους, περπατάνε γοργά
Βλέπω πρόσωπα περίεργα, χαμογελαστά
Μα και χλωμά που αναζητάνε μοναχά ζεστασιά
Κι ίσως να θέλουνε να βρούνε και λίγη συντροφιά
Έχει κίνηση στους δρόμους, όλοι λένε πολλά
Η οχλοβοή με έχει κουράσει νιώθω πραγματικά
Βλέπω τα πλήθη να κινούνται μόνιμα στατικά
Ζούνε εις βάρος μας με πείσμα, συστηματικά.

Ακούω συνθήματα, βλέπω μηνύματα. Κάνουν πορεία μα θα λύσουν τα προβλήματα; Δεν βλέπω ορίζοντα, όλα δυσοίωνα. Και κάποιοι είναι ακόμα έρμαια για χρήματα. Tόσα παθήματα, ζωής μαθήματα. Μείναμε ίδιοι από το χτες μέχρι το σήμερα. Θύτες ή θύματα; Τόσα ερωτήματα. Περπατώντας χάθηκα στα συναισθήματα. Στο προποτζίδικο ακούω φασαρία. Έχει ντέρμπι και στοιχηματίζουν όλοι μ' αγωνία. Να φανατιστούν με κάτι θέλουν πάση θυσία. Δεν ξέρουν να αγαπάνε όποτε χάνουν την ουσία. Προχωράω δίχως κάποιο προορισμό. Τους γύρω μου απλά παρατηρώ. Σκέφτομαι και νοσταλγώ. Προχωράω απλά μέχρι να βαρεθώ. Και να τραβήξω βήμα-βήμα πλέον για τον γυρισμό. Στο μεταξύ έχω πεινάσει σαν τρελός. Όποτε κατευθύνομαι για φαγητό ολοταχώς. Ευτυχώς δεν έχει κόσμο, παραγγέλνω αμέσως. Μα το πάει για βροχή όποτε φεύγω σβέλτος. Λίγα λεπτά μετά με σάντουιτς απ' το Ρήγα διασχίζω την Ρήγα. Στο έδαφος βλέπω να περπατάει βιαστικά μια κατσαρίδα. Ενώ παράλληλα ακούω αστραπές, μάλλον θα φέρει καταιγίδα. Γεμάτοι κάδοι ξέχειλοι από σκουπίδια. Και παιχνίδια από μία πιθανόν χαμένη παιδική ηλικία. Δεν έχει σημασία, ζούμε γρήγορους ρυθμούς. Χωρίς να βάζουμε τελεία.

Έχει κίνηση στους δρόμους, περπατάνε γοργά
Βλέπω πρόσωπα περίεργα, χαμογελαστά
Μα και χλωμά που αναζητάνε μοναχά ζεστασιά
Κι ίσως να θέλουνε να βρούνε και λίγη συντροφιά
Έχει κίνηση στους δρόμους, όλοι λένε πολλά
Η οχλοβοή με έχει κουράσει νιώθω πραγματικά
Βλέπω τα πλήθη να κινούνται μόνιμα στατικά
Ζούνε εις βάρος μας με πείσμα, συστηματικά.